Η ελιά καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά, σύμφωνα με την ιστορία, από τον Μινωικό πολιτισμό ανάμεσα στο 3500 - 2500 προ Χριστού. Στην Κρήτη, η ελιά λατρεύτηκε σαν ιερό δέντρο και είναι σύμβολο της ειρήνης, της ευημερίας, της γνώσης, της σοφίας και της ελπίδας. Εξαιτίας της σημασίας της, συνδέθηκε με τον πολιτισμό, τη θρησκεία, τη διατροφή και την υγεία.
Ευρήματα της μινωικής εποχής που σώζονται μέχρι σήμερα και μαρτυρούν την ύπαρξη του καρπού της ελιάς:
- Χαρακτηριστικά είναι τα λίθινα περιήλια που βρέθηκαν στη Φαιστό και στον Κομμό, ελλειψοειδή - απιόσχημα, με περιμετρική αύλακα και εκροή. Κοφίνια ή σάκοι με τις σπασμένες ελιές τοποθετούνταν στην κεντρική επιφάνεια του πιεστηρίου, όπου πιέζονταν με λίθινα βάρη, που κρέμονταν από ξύλινο δοκάρι.
- αυτούσια κομμάτια και προϊόντα ελιάς, όπως καρποί, κουκούτσια κλπ.,
- έργα ζωγραφικής με θέμα την ελιά και το ελαιόδεντρο.
